Przeczytawszy artykuł kolegi Przemka pomyślałam, że „pociągnę” nieco temat, gdyż z pewnością można do niego dodać nieco więcej informacji. Moje osobiste doświadczenie pozwala mi też na lepszy pogląd w tej sprawie.
RANKING
Jak słusznie zauważył mój kolega, w top 10. światowego rankingu kobiet i mężczyzn znaduje się 5 zawodniczek i 5 zawodników z Egiptu. Ja jednak patrzę na to 'jak długa jest ławka” z kolejnymi zawodniczkami i zawodnikami.
I tak w rankingu kobiet jest:
9 zawodniczek z Egiptu w top 20., w top 30. jest ich 10, w top 40. 13 i w top 50. 14.
W rankingu mężczyzn wygląda to bardzo podobnie:
11 zawodników w top 20. i 30., 13 w top 40. oraz 15 w top 50.
Oznacza to, że oprócz topowych zawodników i topowych zawodniczek Egipt ma godnych ich zastępców, którzy pracują i pną się w rankingu.
Z pewnością zawodników i zawodniczek nie zabraknie, jeśli chodzi o Kadrę Narodową.
Kolejny ranking, na który należy spojrzeć, to światowy ranking juniorów i juniorek i tak:
na dzień 1 sierpnia 2019 (przypomnę, że Mistrzostwa Świata Juniorów w tym roku się nie odbyły jak i większość turniejów juniorskich na całym swiecie, stąd ranking stanął na sierpniu 2019) jest dwóch Egipcjan w pierwszej 10. BU19 (brakuje Elsirty i nie wiem dlaczego go nie ma) i 5 Egipcjanek w top 10. GU19.
Dla porównania najlepsze miejsce GU19 polskiej zawodniczki Kariny Tymy w światowym rankingu to miejsce 16. w maju 2019 a polskiego zawodnika w BU19 Filipa Jaroty, to 87. w sierpniu 2019.
Zdecydowanie oba rankingi pokazują siłę Egiptu nie tylko na teraz, ale również na przyszłość.
OŚRODKI SQUASHA
Tak jak napisał Przemek są dwa główne ośrodki wiodące w Egipcie, czyli Kair i Aleksandria a w nich masa klubów sportowych wyglądających tak jak Wadi Degla (samych Wadi Degla jest kilka w Kairze, więc trzeba dokładnie wiedzieć, do której się jedzie inaczej można pozwiedzać te, do których się nie chciało koniecznie dotrzeć), do których należą zawodniczki i zawodnicy i które oferują im bardzo dobre warunki do treningów różnych sportów w tym squasha. Na przykład Sporting Club w Aleksandrii ma 100000 członków. Kluby wyglądają jak sportowe miasta w miastach.
W chwili obecnej Kair jednak przeważa ze względu na ilość zawodników a część zawodniczek i zawodników z Aleksandrii przeniosło się do Kairu lub systematycznie dojeżdża (autostradą 2h i pociągiem też 2h). Kair ma nie tylko kluby, ale również Stadion, czyli państwowy ośrodek sportowy z centrum squasha, gdzie jest 5 kortów w tym jeden szklany.
W czasie wakacji dzieci spędzają sporo czasu w takich klubach, które są dla nich jak drugi dom. Na ich terenie znajdują się restauracje, baseny, bieżnie, boiska itd. (patrz zdjęcie poglądowe powyżej), więc wszyscy są w bezpiecznym miejscu i tam zawiązują się przyjaźnie oraz tam powstaje grupa wsparcia.
Do klubów nie można wejść bez przepustki, gdyż nikogo nie przepuści ochrona. Z doświadczenia wiem, że będą ZAWSZE sprawdzać przepustkę.
DZIECI I ICH BOHATEROWIE
Rok temu Omar Elborolossy powiedział, że w Egipcie trenuje ok. 3000 juniorów i juniorek na ok. 120 kortów na cały kraj (od tego czasu powstało tych kortów trochę więcej, więc i liczba dzieci się zwiększyła). Podkreślił, że dbają o równą ilość dziewczynek jak i chłopców w akademiach. Udział dzieci w squashu jest ogromny a czołowi zawodnicy i czołowe zawodniczki świata są dla dzieci najlepszą motywacją. Topowi zawodnicy i zawodczniczki trenują w tych samych klubach co juniorzy i juniorki, więc kontakt z najlepszymi jest utrzymany i ci najlepsi również rozmawiają z dzieciakami i wchodzą z nimi na kort po swoich treningach. Widziałam jak to robi Nour Eltayeb w klubie Heliopolis.
Mistrzowie są otoczeni szacunkiem i stawiani jako przykład dla młodszych, więc dzieci chcą być takimi jak Ali Farag czy Raneem Elwelily.
Dzieci są podzielone według wieku i umiejętności na grupy i mają swoich trenerów. Często trenerzy squasha są przypisywani do jednej grupy wiekowej, gdyż mają największe doświadczenie w prowadzeniu takiej grupy i na takim a nie innym poziomie. Trenerami zostają często zawodnicy, którzy przestali grać w squasha na jakimś etapie życia np. będąc w czołówce juniorskiej U19 w Egipice na przykład, ale odnajdują się w trenerce. Do treningów squasha dochodzą treningi motoryczne, oczywiście na poziomie danej grupy treningowej. Z czasem juniorzy i juniorki mają zajęcia z motoryki 1-1 z trenerem od motoryki. Te zajęcia są zawsze przygotowywane pod squasha. Trenerzy od squasha i motoryki współpracują ze sobą układając plan na cały sezon i pod poszczególne turnieje. Atutem Egipcjan jest „free flow squash” i na pewno atakujący styl gry, który tak bardzo podoba się fanom na całym świecie.
Indywidualne Mistrzostwa Egiptu juniorów to zazwyczaj drabinki na 256 zawodników lub zawodniczek i nie każdy się do nich dostanie.
GRUPA WSPARCIA
To zjawisko zaczyna się od rodziców a w zasadzie matek. To one zajmują się domem i dziećmi i one spędzają z nimi najwięcej czasu. Ojcowie też są bardzo zaangażowani, więc często widać oboje rodziców na zawodach (Elshorbagy, ElWelily, Gohar, Farag, Gawad itd.) Dzieci chodzą do szkół językowych niemieckich, francuskich, brytyjskich lub amerykańskich i stąd potem zawodnicy i zawodniczki tak świetnie władają angielskim, choć przeciętnie egipski zawodnik zna 3 języki. Po szkole są zabierane przez mamy, często jedzą obiad w samochodzie w drodze do klubu i w klubie już spędzają całe popołudnie trenując, bawiąc się i odrabiając lekcje. Powrót do domu następuje późnym wieczorem. Całe życie jest podporządkowane pod squasha, rodzice też przeprowadzają się z jednego miasta do drugiego dla squasha. Niemniej jednak młody człowiek ma ciągłe wsparcie w rodzicach, w grupie rówieśniczej oraz w osobach trenerów. Można zadać pytanie dlaczego w takim razie Egipt nie ma więcej tych super zawodników i zawodniczek? Zapewniam, że większość byłaby w top 100, ale squash oferuje tym dzieciom coś więcej, czyli wyjazdy na zawody i poznawanie rówieśników z innych krajów oraz naukę w dobrych zagranicznych szkołach na etapie liceum oraz szkolnicwa wyższego. Każdy zawodnik z Egiptu i każda zawodniczka ma bardzo dobre podstawy zarówno naukowe jak i sportowe, by mieć oferowane stypendia w szkołach lub uniwersytetach za granicą. Dlatego tak wiele z nich wybiera dobre wykształcenie dzięki squashowi i niekoniecznie chce kontynuować przygodę ze squashem na poziomie zawodowym.
Grupa wsparcia dla zawodowców to w dalszym ciągu najbliższa rodzina oraz trenerzy, fizjoterapeuci, dietetycy, przyjaciele ze szkoły, z kortu i inni fani. Nie słyszałam jeszcze, by Egipcjanie korzystali z wsparcia psychologa sportowego. Możliwe, że nie korzystają, gdyż grupa wsparcia jest tak silna, że nie istnieje taka potrzeba, by mieć psychologa koło siebie.
Egipska rodzina stawia na wykształcenie. Wszyscy topowi zawodnicy i topowe zawodczniki albo skończyli studia albo jeszcze studiują. Taka podwójna ścieżka rozwoju jest tam popularna od dość dawna.
MEDIALNOŚĆ I SPONSORZY
Z pewnością status sportu narodowego, jak wspomniał Przemek, pomaga w tym, by sport był widoczyny w mediach. Czołowi zawodnicy i zawodniczki zawsze pojawiają się w telewizji a każde zawody odbywające się w Egipcie są transmitowane na ON TV. Bank CIB sponsoruje największe wydarzenia squashowe w Egipcie oraz zawodniczki i zawodników (widać logo na koszulkach). Nie wiem czy Federacja ma swojego sponsora, ale nawet jak nie ma wystarczy, że zawodniczki i zawodnicy takich mają, ponieważ to oni jeżdża po całym świecie i logo sponsorów jest bardzo widoczne podczas meczów transmitowanych na cały świat. W Kairze widziałam reklamę z Ramym Ashourem w Citystars Shopping Mall i wielkie bilboardy z Nour Elsherbiny na ulicach Aleksandrii. Jeśli pomyśli się o ilości osób, które widziały te reklamy, to są to miliony. Poniżej zdjęcie centrum handlowego Citystars.
Gwiazdy estrady jak Amr Diab czy też gwiazda piłki nożnej Mohamed Salah chętnie się spotykają i fotografują z zawodnikami i zawodniczkami PSA, co na pewno poszerza popularność gwiazd squasha i samego sportu.
Warto też wspomnieć o reklamach, w których wystąpił Ramy Ashour firmy Careem (odpowiednik Ubera w Egipcie),
Mohamed Elshorbagy oraz Nouran Gohar (tych dwoje dla Red Bulla i Nouran dla swojej uczelni).
Squash jest widoczny a każda impreza w Egipcie ma naprawdę świetną oprawę i dużą widownię.
NAUKA DLA NAS
Moim zdaniem tworzenie przyjaznych grup wsparcia w każdym ośrodku w Polsce a następnie współpraca na poziomie regionalnym będzie krokiem naprzód. Jest to możliwe jak pokazuje Śląsk a teraz i Dolny Śląsk. Taka współpraca na poziomie 'plemiennym’ bardzo wzmacnia i dopinguje innych do pracy.
W przypadku juniorów na pewno potrzebne jest zaangażowanie rodziców, którzy zaczną jeździć ze swoimi pociechami na turnieje gdzie poznają lepiej nie tylko własne dziecko ale i siebie.
Sponsorzy dla rodzimych zawodników i zawodniczek, bo skoro polska firma wspiera zagranicznego zawodnika PSA, to bym bardziej powinny się znaleźć polskie firmy, które będą wspierać polskich zawodników.
A przede wszystkim wielkie marzenia/cele, ambicja i gotowość do ciężkiej pracy jak i zmian. Od tego się zaczyna, ponieważ Polacy i Polki nie nabędą mentalności egipskiej od razu, ale jeśli będą gotowi do pracy, mieć wsparcie, zaplecze i wielkie marzenia, to wszystko jest możliwe.